پرتوي از فروغ دانش حضرت رضا عليه السلام

مشخصات کتاب

شماره كتابشناسي ملي: ايران 76-24807

عنوان و نام پديدآور: پرتوي از فروغ دانش حضرت رضا/ ركني يزدي محمد مهدي منشا مقاله: كيهان هوايي ش 1272، (20 اسفند 1376): ص 9، 21.

توصيفگر: علي بن موسي (ع ، امام هشتم

مقدمه

بسم الله الرحمن الرحيم

وقتي سخن گفتن از دانشمندان و توصيف شايسته از بزرگان علم و فضيلت كاريست دشوار، توصيف و تعريف معصومين و ائمه دين كه پايگاه معنوي شان والاتر از حد عادي است و شخصيت علمي و فضائلشان از گنجينه ي علم و حكمت الهي بهره گرفته است [1]، پيداست چه مايه دشوار ياب و دست نيافتني است و اين چنين است مقام علم و حكمت ثامن الأئمه عليه السلام. اما با وجود اين ضعف و قصور نمي توان به مناسبت ميلاد يا شهادتشان سخني به ميان نياورد كه «الميسور لا يترك بالمعسور» و آنچه را در حد كمال و پسنديده نتوان گفت به قدر امكان بايد بيان كرد كه:

آب دريا را اگر نتوان كشيد

هم به قدر تشنگي بايد چشيد

به خصوص كه بيان منقبت و مكرمت آنان چهره ي تاريك تاريخ را روشن مي كند و نمونه اي تام و مظهري تمام از داد و وداد انساني را نشان مي دهد و شرح حكمت و معرفت آنان كج انديشيها را زايل و فلسفه بافيها را باطل مي گرداند و ما رابه سرچشمه ي زلال دانش و حكمت متعالي رهنمون مي شود.

در مقدمه گوييم با آنكه دامنه ي علم امام نه تنها دانشهاي بشري را فرا

[صفحه 386]

مي گيرد، بلكه از ديگر سو به جهان ناپيدا مي پيوندد، با وجود اين مقصود ما از «علم» در اين نوشتار «علم دين» است كه براساس عقل و فطرت بشري پايه گذاري شده [2] و شامل اصول